Žś ert gestur nśmer  

Gestabók

Okkur žykjir vęnt um ef žiš skrifiš ķ gestabókina og segiš ykkar įlit į efni sķšunnar.
























     
Śtvarpsžįttur Jónu Rśnu Kvaran
Į nótum vinįttunnar

Hugleišing um Fegurš

Nś er um aš gera aš vanda sig
žvķ aš ķ žessari hugleišingu minni er meiningin aš fjalla um fegurš séš frį żmsum sjónarhornum. Žar sem deila mį um feguršaskyn mitt ķ einu og öšru, er langt frį aš veriš sé aš reyna aš gera einhverja allsherjarśttekt į feguršinni sem slķkri, heldur er miklu frekar veriš aš gaumgęfa žetta merkilega fyrirbęri, og reyna aš vera sem heišarlegust og um leiš sanngjörn eftir atvikum.

Eitt er kallaš fegurš,
annaš feguršarleysi, ķ umręšum okkar um žetta annars margumfjallaša umręšuefni į heimilum, kaffihśsum, sundlaugunum og öšrum žeim stöšum sem viš hittum hvert annaš og ręšum hlutina. Ekkert okkar vill vera ófagurt ķ annarra augum, og sķst žeirra sem eru nįnir eša į annan hįtt tilfinningalega tengdir okkur, žaš bara gengur ekki.

Börn eru flest geislandi af fegurš,
t.d. er eitthvaš ķ augum lķtilla barna sem er óendalega fagurt sértaklega žegar žau eru ekki farin aš smitast af einu og öšru sem tengist neikvęšri hugsun eru bara žau sjįlf. Žegar viš eldumst og veršum t.d. unglingar er feguršaržörfin ķ flestum tilvikum ķ algleymingi og virkilega mikilvęgt aš vera įlitin sętur og lögulegur. Į ęskuįrum okkar flestra eru mömmur okkar lagnar viš aš undirstrika fyrir umheiminum aš žęr eigi fallegustu börn ķ heimi.

Viš stelpurnar minnumst sumar meš hryllingi
eša eftirsjį eftir atvikum žegar veriš var aš punta okkur upp ķ blśndukjóla, sem mįtti ekki koma blettur į. Eins eru slaufur ķ öllum litum mjög vinsęlar mömmu uppįhöld, žegar litlu stelpurnar eru nįnast sköllóttar og lķma veršur herlegheitin žétt ķ hįrsvöršinn og alveg sama žó hįrunum fękki eftir notkun; slaufan skal į.

Ķ minningunni eru lakkskórnir ofarlega
žó ekki vęri nema vegna žessa aš setja varš heilann bómullar Ŗpakka ķ bįša skó til aš hęgt vęri aš nota žį, žvķ venjulega var pariš keypt til aš endast nęstu fimm įrin jafnvel žį śtilokaš vęri aš ganga ķ žeim įn žess aš detta ķ öšru hvoru spori stęršarinnar vegna. Žaš var eins meš strįkana žeir voru vatnsgreiddir, matrósuklęddir meš lögregluflautu ķ barminum sem kvein ķ af minnsta tilefni, og nįttśrulega flestir ķ skóm greinilega viš vöxt. Į žessum įrum įtti allt aš endast svo vel, žvķ efnin voru misjöfn og barna-hópurinn oft stór eins og gengur.

Į unglingsįrunum
komu svo stredsbuxurnar ofsa žröngu og litrķkar nęlonślpur įsamt ómissandi tśberušu hįri, sem stóš venjulega stķft upp ķ loftiš, eins og veriš vęri aš halda sér til, fyrir engla himinsins. Į žessum annars įgętu og eftirminnanlegu įrum var mjög erfitt aš vera til ef viš vorum ķ yfiržungavigt. Aukakķló, fķlapenslar og minnimįttarkennd eru ömurlegir žęttir žegar viš erum unglingar žaš er varla hęgt aš vera ofan jaršar meš slķkt śtlit eša lķšan, og nįnast ómögulegt aš gera okkur til hęfis heima fyrir.

Fżluköst, sęlgętisįt og įstarsorg
var daglegur višburšur og foreldrar okkar sem žessum unglingahóp tilheyršum voru svo sannarlega ekki öfundsveršir aš žurfa yfirleitt aš lifa okkur af, hvort sem žaš var hęgt eša ekki. Į žessum feguršarsnaušu įrum var Kanasjónvarpiš ķ algleymingi og óvķst nema gešheilsan hefši endanlega fokiš, ef ekki hefši veriš hęgt aš pota sér undir gamalt ullarteppi meš stóra poppkornsskįl og horfa hugfangin į Bonanza sér til huggunar og sįluhjįlpar ķ öllum vonbrigšunum yfir feguršarleysinu.

Sķšan žetta var eru aš sjįlfsögšu lišin mörg įr
og misjafnlega rķk eša fįtęk af fegurš, og višhorfin til feguršarinnar hafa ķ tķmans rįs sem betur fer breyst ögn. Eftir žvķ sem lķšur į ęvi okkar veršum viš flest žess įskynja aš lķfiš og tilveran stendur ekki og fellur meš feguršinni einni saman og eins er meš vafasamt įlit annar į okkur ķ žessum viškvęmu efnum ręšur kannski ekki lengur śrslitum um hvort viš eigum tilveru rétt eša ekki eins og oftast var į unglings įrunum.

Guš śtdeilir öllum eitthvaš
sem ašra skortir og enginn er allslaus ekki einu sinni hvaš įlitlega įsjónu įhręrir, ef viš lķtum fordóma laust ķ kringum okkur og žį nįttśrulega klįr į žvķ aš žaš sem er fegurš ķ augum eins kann aš vera ófagurt ķ augum einhvers annars. Oft er rennislétt hįr sem fellur fitukennd nišur meš kinnunum vandamįl hjį okkur įsamt śtstęšum eyrum, stóru nefi, bólugröfnu andliti eša jafnvel of stutt haka tregablandin vandamįl sem viš vitum varla hvernig fela į fyrir nįunganum svo vel fari.

Tķskustraumar eru mjög óžęgilegir
višmišunar-punktar fyrir okkur sem ekki teljum okkur falla alveg inn ķ Hollywood-ķmyndina žar sem allir eru svo yfiržyrmandi vel tenntir, ķturvaxnir og sólarlegir ķ śtliti. Vanmat į śtliti okkar skapar vanmat į persónuleika, okkar og į vissum tķmabilum yngri įranna erum viš alltof gagntekin af žvķ aš žóknast öšrum ķ ytra śtliti aš viš gleymum aš ķhuga og reikna meš, aš umbśširnar segja lķtiš um innhaldiš, sem betur fer veršur aš segja.

Ef viš erum glöš, jįkvęš og kęrleiksrķk
virkum viš örugglega mjög fögur į ašra, jafnvel žó deila megi um rausnarskap almęttisins ķ löngun sinni til aš skapa ķ okkur augnayndi aldarinnar. Fegurš sem ekki er hverful kemur innan frį, og fęst hvergi keypt eša innflutt, heldur kemur sem afleišing af góšri breytni og óeigingjörnu lķfi.

Aftur į móti er ekkert skemmtilegt
viš žaš, ef viš sem kringluvaxin erum, langar ķ góšar gallabuxur og veršum aš žręša örvęntingarfull fimmtķu bśšir į Stór-Reykjavķkursvęšinu meš kökkinn ķ hįlsinum eftir aš hafa gert ķtrekašar tilraunir til aš troša okkur ķ tķskubuxur sem einungis eru hannašar meš hlišsjón af tannstöngulsvexti samborgaranna og žį žeirra sem borša venjulega gulrót ķ annaš hvert mįl. Eitt og eitt sśkkulašistykki ętti ekki aš hafa svona döpurleg įhrif įsamt kannski nokkrum hamborgurum og kannski nįnast engu af frönskum kartöflum og agnarögn af kokteilsósu.

Aukakķló sem afleišing af svona smįhlutum
eru óskiljanlegt fyrir okkur, sem viljum aušvitaš virka sem lķkamleg augnayndi į vini og kunningja en ekki žannig, aš žeir sem aldrei hafa yfirgefiš okkur žurfi aš nota örvandi til aš fį ekki žunglyndiseinkenni viš žaš eitt aš žurfa aš umbera vaxtarlag okkar af žvķ aš žaš sęrir fagurkeraešli žeirra.

Žaš er svo sannarlega vandlifaš
ķ feguršarmįlum og erfitt aš gera sig śtlķtandi svo öllum lķki og žį er bara, aš reyna aš sętta sig viš žaš sem viš eigum og bśum yfir ķ žessum sérstöku efnum, hvaš sem allri tķsku og neyšarlegum athugasemdum annarra lķšur. Viš veršum aš hafa hugrekki til aš standa meš sjįlfum okkur, ef eitthvaš kann aš skorta aš okkar sjįlfra mati į unašslega ytri ķmynd og eins veršum viš aš gera okkur grein fyrir mikilvęgi žess fyrir okkur flest, aš yfirleitt skuli vera til fólk sem nennir og kann aš gera okkur įlitleg ķ śtliti og er žį įtt viš feguršarsérfręšinga żmis konar sem margir hverjir hafa bęši mikla og margžętta žekkingu til aš gera okkur hinum kleift aš undirstrika žó žaš sem teljast veršur fallegt og jafnvel sérstakt į”śtliti okkar og limaburši.

Tķskustraumar ķ dag
eru kannski frjįlslegri og fordómaminni en oft įšur, žaš höfum viš frjįlslega vöxnu sęlkerarnir žó ašeins fundiš fyrir. Ef viš erum óįnęgš meš śtlitiš og teljum okkur ekki getaš bętt śr žvķ aš öllu leyti hjįlparlaust, žį skellum viš okkur nįttśrulega undir handarkrikann į einhverjum sérhęfšum snyrti eša öšrum žeim sérfręšingum sem geta gert į okkur kraftaverk.

Fara efst į sķšu


Póstur til Jónu Rśnu

..