Þú ert gestur númer   Gestabók Okkur þykjir vænt um ef þið skrifið í gestabókina og segið ykkar álit á efni síðunnar.

Útvarpsþáttur Jónu Rúnu Kvaran Á nótum vináttunnar Ástin Fyrir svefninn þetta. Ástin er óneitanlega hverful og ekki alltaf tekin út þrautalaust og virðist í fljótu bragði fátt við því að gera, annað en bíða og vona að hún taki á sig, á endanum réttar myndir í hug okkar og hjarta. það að elska er ekki einfalt, því við getum aldrei verið fyllilega viss um að ást okkar verði endurgoldin á nákvæmlega þann hátt, sem við þráum og væntum. Þau okkar sem erum í ástarsorg þessa stundina verðum samt sem áður að halda áfram að trúa á mikilvægi ástarinnar í lífi okkar og tilveru. Ást sem ekki er endurgoldin er erfið og átakanleg reynsla sem vissulega getur fengið okkur til að bugast eitt augnablik. Þegar þannig er ástatt í hjarta okkar og sál megum við ekki eitt augnablik efast um hæfni okkar til að elska, því þó ást okkar henti ekki viðkomandi einstakling, er mjög sennilegt að fyrr eða síðar komi inn í líf okkar persóna, sem virkilega kann að meta einmitt þann hæfileika okkar að getað bæði verið yfir okkur ástfangin, auk þess að vera verulega hæf til að yfirfæra þessa ást, þannig að viðkomandi blómstri hreinlega af innilegri hamingju og stolti yfir að hafa verið svona heppinn að ná ástum okkar. Þegar við látum ástina umleika hugsun okkar og tilfinningar erum við að gefa líf því besta og kannski því fallegasta sem við eigum til. Sé hún hins vegar fótum troðin er neyðarlegt ef þessi yndislega tilfinning snýst upp í andhverfu sína og gerir okkur jafnvel bitur neikvæð og vonlaus. Engin ást er raunverulega tilganslaus þó í fljótu bragði virðist eitthvað svo vonlaust að elska án endurgjalds eða nokkurs skilnings. Þetta er fullyrt vegna þess að auðveldlega má virkja þessar sáru tilfinningar sjálfum sér til framdráttar og öðrum til góðs. Ef við t.d. höfum skapandi hæfileika eigum við að nota þá einmitt þegar logar vonbrigðanna og ástarinnar teygja sig um alla sálina og fallast í faðma saman eins og nótt og dagur. Á þessum tímamótum erum við einmitt aldrei meira lifandi og líkleg til stórra framkvæmda, ef við í sorg okkar viljum virkja þessa sérstöku tilfinningu okkur til góðs þó erfið sé. Þarna eru eftirtektarverð umbrot sem getur fylgt blessun þrátt fyrir allt. Eins er gott að beina sjónum sínum að þeim sem við teljum að þyldu viðbótar skammta af ást eins og hugfatlaðir, sem endalaust geta bætt á sig blómum ástarinnar. Eins er með ýmsa minnihlutahópa svo sem gamla fólkið sem margt hvert er ástlaust og einmanna inná óáhugaverðum stofnunum bíðandi eftir einhverjum sem raunverulega veitir þeim ást og umhyggju. Það er nefnilega alltaf til fólk sem hreinlega þyrstir í ást og myndi aldrei slá hendinni á móti þó ekki væri nema ögn af ást og annars konar umhyggju. Svo spurningin er hvort vert sé að gráta sig bláan í framan vegna hæfileikaleysis annarra til að elska okkur. Betra væri sennilega að drífa sig í að gera sig enn hæfari til að elska með því að eignast þá ást sem líklegust er til að efla þennan annars unaðslega hæfileika og það er að eignast það sem kallað er sjálfsást, sem óneitanlega gerir okkur frábærlega hæf til að elska á þann eina hátt sem raunverulega gefur lífinu gildi. Því án sjálfsástar getur engin raunverulega elskað og hvað þá notið ástar annarar persónu. Sú ást sem er allri annari ást æðri er óneitanlega kærleikurinn til alls sem lifir og sú ást sem honum fylgir, því kærleikurinn er óeigingjarn og endalaus umhyggja fylgir honum. Hann mildar okkur og mýkir upp, auk þess að vera nánast óskeikull og blessunarlega laus við óþarfa eigingirni og aðra lágkúru. Guð gefi okkur góða nótt Fara efst á síðu Póstur til Jónu Rúnu ..